ఓ కంప్యూటర్ ఉపాధ్యాయుడు ఆవేదన..

Anonymous said...  అనామక చెప్పారు... 

ఒక విన్నపం 

       అనగా ఓక అడవి ఆ అడవిలో ఓక పావురం అది ఎప్పటిలాగే ఒక చెట్టు పై వాలింది. అనుకోకుండా దాని దృష్టి నీటి ప్రవాహం లొ కొట్టుకు పోతున్న చిరు చీమపై పడింది. ఆ చీమను కాపాడలనే వుద్యేశంతో చెట్టుకున్న ఆకును తీసి చీమ ముందు వేసింది చీమ ఒడ్డుకు చేరింది. అంతటితో కథ ముగిసిపోలేదు అడవి లో పావురం పై గురి పెట్టిన వేటగాడి కాలుపై కరచి వేటగాడి బారినుండి పావురాన్ని కాపాడింది చీమ. ఈ విదంగా పరస్పర సహాయం చెసుకొంటూ ఆదర్శంగా నిలిచాయి ఆ మూగ జీవాలు. 

ఇది అందరికీ తెలిసిన కథే కాని గుర్తు చెయవలసిన సమయం ఆసన్నమైంది.

ప్రభుత్వ ఉన్నత పాఠశాల్లో 2008-09 విద్యాసంవత్సరం నుండి పని చేస్తున్న 5000 మంది కంప్యూటర్ ఉపాద్యాయులు ఉపాది కోల్పోయారు.మరల ప్రభుత్వం అవకాశం కల్పిస్తుందన్న ఆశతో వేరొక ఉపాదిని చూసుకోలేక ఖాలీ గా కూర్చోలేక వేతనాలు, పి.ఎఫ్ బకాయిల వ్యవహారం తేలక రోడ్డున పడి సమాజం దృష్టిలో చేతకానివారిగా మిగిలి పోతునారు.

ఇదే సమయం లో 2010-11 విద్యాసంవత్సరం నుండి ప్రభుత్వ ఉన్నత పాఠశాల్లో పనిచేస్తున్న1300 మంది కంప్యూటర్ ఉపాద్యాయులు ఆనందంగా తమ విధులు నిర్వర్తిస్తున్నారు. ఇది ఎంతవరుకు సమంజసం?

మిత్రులారా!

నేటి మా ఈ పరిస్థితి రేపటి రోజున మీకు రాదా? ఒక్క క్షణం ఆలోచించండి...?

ప్లీజ్ మాకు సహయం చెయ్యండి...  మీ విధులకు హాజరు కాకుండా మాకు సంగీభావం తేలిపి ఐక్యతను చాటుతారని ప్రార్దిస్తూయున్నాను.

ఆదర్శంగావుందాం – ఐక్యంగా సాదిద్దాం.